گفتگو با کارگردان (پایان نامه)

  کد:23564      

گفتگو با کارگردان (پایان نامه)

فیلم «پایان نامه» از معدود فیلم های سینمایی است که با موضوع فتنه و وقایع سیاسی پس از انتخابات ریاست جمهوری سال 88 ساخته شده است. فیلمی که تلاش دارد به پشت پرده برخی از حوادث و به خصوص نقش و هدف بیگانگان و عوامل نفوذی آنها در آشوب های آن زمان بپردازد.

فیلم «پایان نامه» از معدود فیلم های سینمایی است که با موضوع فتنه و وقایع سیاسی پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ ساخته شده است. فیلمی که تلاش دارد به پشت پرده برخی از حوادث و به خصوص نقش و هدف بیگانگان و عوامل نفوذی آنها در آشوب های آن زمان بپردازد.

اما نکته جالب توجه این است که سازنده این فیلم، یک جوان نوخاسته است که تنها ۲۹ سال سن دارد و در دومین تجربه خود در زمینه کارگردانی فیلم بلند به یکی از مهمترین مقاطع تاریخ معاصر کشورمان پرداخته است. به همین دلیل نیز «پایان نامه» چه در زمان ساخت و چه نمایش در جشنواره فیلم فجر با واکنش های شدیدی از سوی برخی افراد و جریان ها مواجه شد.

این فیلم همزمان با دومین سالگرد فتنه در سینماهای کشور اکران شده است. به همین مناسبت با کارگردان آن گفت وگو کرده ایم که می خوانید:

به نظر می رسد که فیلم «پایان نامه» با اثر قبلی شما «شکلات داغ» بسیار متفاوت است. چرا هیچ تناسبی بین دو فیلم شما دیده نمی شود؟

لزومی ندارد که یک فیلمساز حتما یک راه را ادامه دهد و می تواند به طور دائم فیلم های متفاوتی بسازد و مسیر متغیری را طی کند. فیلم «پایان نامه» ادامه مسیر قبلی من نیست و فیلم بعدی ام نیز قطعا ادامه مسیر قبلی من نخواهد بود. مگر اینکه اتفاقی پیش بیاید و دو فیلم در یک حوزه تحت تاثیرم قرار دهند.

چه مسئله ای شما را وادار به ساخت فیلم «پایان نامه» کرد؟

یک فیلمساز باید دغدغه مسائل پیرامون خودش را داشته باشد وگرنه به نظر من فیلمساز نیست. یک کارگردان می تواند مسائل درونی خودش را به تصویر بکشد، اما به هرحال ما نمی توانیم نسبت به جامعه و مسائل اجتماعی خودمان بی تفاوت باشیم. انگیزه من نیز از ساخت فیلم «پایان نامه» حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری بود. فیلمسازان دیگر به دلایلی چون راحت طلبی، جرأت کم و اینکه دوست ندارند به چالش کشیده شوند، تمایل چندانی به ساخت فیلم هایی درباره این موضوع ندارند. به همین دلیل هم فقط دو فیلم دیگر مثل «پایان نامه» به این موضوع پرداخته اند.

نظر شما درباره آن دو فیلم دیگر چیست؟

نظر خاصی نمی توانم بدهم. ممکن است آن فیلم ها با ذهنیت سیاسی بنده همسو یا مخالف باشند. اما نکته اینجاست که مخالفت نظر من با آنها نمی تواند دلیل رد کردن کارگردان آن فیلم ها و یا توهین به آنها باشد. این ویژگی طبیعی یک فیلم سیاسی است که عده ای با آن مخالف هستند. اما تیرباران کردن یک فیلم صرفا به این دلیل که نظرش مغایر با دیدگاه ماست، به دور از جامعه امروز و سال ۹۰ و قرن ۲۱ است.

اشاره شما به واکنش های توهین آمیز عده ای به فیلم «پایان نامه» است. فکر می کنید چرا عده ای که اتفاقا شعار دموکراسی و آزادی بیان سرمی دهند نمی توانند این فیلم را تحمل کنند؟

اتفاقا نکته همین جاست. فیلم «پایان نامه» چهره واقعی کسانی که ادعای دموکراسی دارند را به خوبی نمایان کرد. این فیلم نشان داد که برخی با وجود اینکه دم از آزادی بیان و دموکراسی می زنند، اما در عمل و تا جای ممکن اجازه نمی دهند نظر مخالفی گفته شود. قبول دارم که این فیلم، خیلی ها را آزار می دهد. طبیعی است که عده ای مخالف آن باشند. اگر یک فیلم سیاسی عده ای را آزار ندهد که دیگر فیلم سیاسی نمی شود. البته معتقدم و برای چندمین بار هم می گویم که «پایان نامه» از هیچ جناح خاصی حمایت نمی کند و صرفا به اصالت وطن ما نگاه دارد. این فیلم سعی دارد تا دست های پنهانی را که می خواهند ریشه وطن، اعتقادات و نظام ما را بزنند افشا کند. دوست داشتم این دست ها را نشان بدهم و احساس می کنم که توانسته ام این کار بزرگ را انجام دهم. دغدغه ام این بود که افراد به خودشان بیایند و نگذارند که از اختلاف نظرها سوء استفاده شود.

مسائلی که در فیلم نشان می دهید تا چه حد براساس واقعیات است. آیا این تصاویر مستند هستند؟

بله، ما در مرحله نگارش فیلمنامه یک دوره کار تحقیقاتی هم انجام دادیم و کارشناسان و صاحب نظران، فیلمنامه را بررسی کردند. مسائل درون فیلم براساس مستندات و واقعیات به تصویر کشیده شده اند.

برخی معتقدند که هجمه ها و بی مهری ها نسبت به فیلم شما به خاطر ضعف ساختاری این اثر است. آیا قبول دارید؟

به این موضوع اعتقاد ندارم. چرا که اگر نام کارگردان و تهیه کننده فیلم تغییر می کرد، شک نکنید که واکنش ها نیز متفاوت می شد. ایمان دارم که «پایان نامه» یکی از تکنیکی ترین فیلم های چند سال اخیر است. این را می توانم با دلیل و مدرک ثابت کنم.

شما یکی از معدود افرادی هستید که در ژانر سیاسی و درباره یک موضوع حساس و ملتهب فیلم ساخته اید. فکر می کنید که چه بسترها و زمینه هایی لازم است تا ساخت فیلم در این عرصه افزایش یابد؟

شرایط جدید و مدیریت کنونی آمادگی کامل دارد تا به عقاید و طرز فکرهای مختلف در زمینه فیلم های سیاسی پروانه ساخت بدهد. در جشنواره فیلم فجر سال گذشته هم این موضوع کاملا ثابت شد. شرایط فراهم است. در سال های گذشته دو چیز باعث تأخیر در تولد ژانر سیاسی در سینمای ایران شد. اول فقدان جرأت و ناکارآمدی مدیران سینمایی بود و دوم عدم شجاعت فیلمسازان. امروز مشکل اول حل شده است و مدیران سینمایی فعلی از جسارت لازم برای حمایت از ژانر سیاسی برخوردارند. حالا فیلمسازان هم باید جسارت خودشان را نشان دهند.

معمولا فیلمسازها در کارنامه خود فراز و نشیب های فراوانی دارند. شما چه تدبیری اندیشیده اید که مسیر پیش رویتان همیشه توأم با پیش رفت باشد؟

تلاشم این است که آگاهی خودم را در زمینه سینما افزایش دهم. من به سادگی به این نقطه نرسیده ام و به سختی این مسیر را طی کرده و دو فیلم سینمایی ساخته ام. از سن ۱۱ سالگی فیلمسازی را شروع کردم و طی این مدت بالغ بر ۱۸ فیلم کوتاه ساخته ام. اتفاقا یکی از مشکلات هم این است که دوستان (سینماگر) نمی توانند با این موضوع کنار بیایند که این فیلم را یک کارگردان جوان ساخته است. برای آنها قابل حل نیست. اما این یک حقیقت است که ممکن است یک نفر سن کمی داشته باشد، اما از تجربه زیادی هم برخوردار باشد. تمام تلاشم این است که هر کارم یک قدم به جلو باشد، چه در زمینه محتوا و مضمون و چه ساختار و تکنیک. به همین دلیل امیدوارم که فیلم بعدی ام کاملا متفاوت با دو فیلم قبلی ام باشد.

فیلم آینده تان چه خواهد بود؟

به زودی اخبار آن منتشر خواهد شد. اما فعلا همین قدر می گویم که در پی ساخت یک فیلم اجتماعی هستم.

ما هم برای شما آرزوی موفقیت می کنیم.

منبع:کیهان