آیا می‌توان اعتماد کسی را جلب کرد که به متحدین خود هم اعتماد نمی‌کند؟
طبق آخرین اظهارنظرهای مقامات آمریکایی درخصوص مسئله هسته‌ای ایران، جلب اعتماد آمریکا توسط جمهوری اسلامی، تنها راه حل و فصل این مسئله است؛ اما آیا جلب اعتماد آمریکا صرف نظر از هزینه گزافی که برای ایران دارد امکان پذیر است؟
به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری فارس
به نقل از سایت 598، طبق آخرین اظهارنظرهای مقامات امریکایی درخصوص مسئله
هسته ای ایران، جلب اعتماد امریکا توسط جمهوری اسلامی، تنها راه حل و فصل
این مسئله است. اما آیا جلب اعتماد امریکا صرف نظر از هزینه گزافی که برای
ایران دارد امکان پذیر است؟
ایالات متحده امریکا همواره به منظور تهدید ایران با اشاره به ادعای گزاف اجماع جهانی علیه نظام اسلامی، همراهی و اتحاد خود با کشورهای تاثیرگزار در منطقه و جهان را به رخ ایران می کشد. اتحاد وی با کشورهایی که در سازمان ملل دارای حق وتو هستند، کشورهایی که اقتصاد برتر را در سطح جهان از آن خود کرده اند و در اثرگزاری تحریم ها به امریکا کمک می کنند، و کشورهایی که سیاست خارجی همسو با امریکا دارند کاخ سفید را در رسیدن به هدف خود علیه ایران بسیار امیدوار کرده است.
اما این فقط ظاهر ماجراست! افشای شنود مکالمات آنگلا مرکل که رسوایی جدید اطلاعاتی را برای ایالات متحده رقم زده است از این واقعیت پرده بر می دارد که رابطه کاخ سفید با برخی کشورها شباهت چندانی به ”اتحاد" ندارد. اتحاد زمانی صورت می گیرد که اعتمادی اگرچه نسبی بین طرفین برقرار باشد. حال باید از کاخ سفید پرسید این چه اتحادی است که ذره ای اعتماد در پس آن وجود ندارد؟
این رسوایی پیشتر نیز بارها اتفاق افتاده است که از جمله آنها می توان به شنود نشست های سازمان ملل در آگوست هممین امسال، که به صورت ویدئو کنفرانس برگزار میشد اشاره کرد.
مطلق کارشناسان روابط بین الملل در اولین واکنشی که افشای عدم اعتماد امریکا به متحدین خود در پی داشته است اعلام کرده اند این عمل موجب تقلیل هرچه بیشتر سطح اعتماد متقابل و باعث مسدود کردن راه های همکاری در زمینه های مختلف خواهد شد.
اما روی سخن نه با طرف امریکایی و اروپایی که با مسئولین ویژه مذاکرات هسته ای ایران است. با توجه به این ماجرا این سوال جدی مطرح می شود که چگونه می توان اعتماد کسی را جلب کرد که به متحدین خود نیز اعتماد نمی کند؟
آیا منطقی وعاقلانه است برای ایجاد اعتماد که برای امریکا فقط یک شوخی و بهانه است هزینه ای پرداخت شود؟ آیا چنین چیزی هیچگاه حاصل خواهد شد؟ واشنگتن بارها در عمل و کلام اعلام کرده که ایران دشمن درجه یک وی است. آیا عاقلانه است بپذیریم که یک کشور که به دوستان خود اعتماد ندارد بتواند به دشمن خود اعتماد کند؟
اینها همه زنگ خطر و هشدار برای تیم مذاکره کننده ایران است که بر سر بنای بی بنیان و متزلزل اعتمادسازی، منافع و عزت ملی ایرانیان را حراج نکنند
