شایعه؛ دام صهیونیستی برای مردم ایران - استاد رائفی پور

 

بسم الله الرحمن الرحیم

شاید برا ی بسیاری از خوانندگان جالب و حتی شگفت انگیز به نظر آید هنگامی که بدانند خیل کثیری از مردم امریکا نمی دانند عراق- کشوری که با آن در حال جنگ هستند- در کدام قاره واقع شده و یا حد اقل اینکه از موقعیت نسبی جغرافیایی این کشور آگاهی ندارند.

حتی برخی از آنها به سبب قرابت تلفظ لاتین ایران و عراق (IRAN & IRAQ) هردو را یک کشور می دانند.

علت چیست؟ بی شک یکی از پارامتر های اساسی این مسئله، سیاست زدگی و سیاست گریزی مردم ایالات متحده است که طی یک پروسه هدفمند و چند ده ساله پی‌ریزی، اجرا و بالاخره نتیجه داده است.

این مسئله نه یک امر نوظهور، بلکه برای اولین بار در اوت 1897 در اولین‏ کنفرانس جهانى رهبران یهود در شهر بال سوییس تحت عنوان «پروتکل‌های 24 گانه یهود» تبیین شد که پیش‌تر توسط شبکه مخوف و مخفی "فراماسونری" شالوده آن بنا نهاده شده بود.

بنیان فکری که مردم جهان را به سان گوسفندانی ترسیم می کرد که قدرت تحلیل هیچ مسئله ای را نداشته و مسحور و مقهور پروپاگاندای تبلیغاتی صهیونیسم هستند.

برای نمونه به پروتکل دوازدهم این مقاوله نامه توجه کنید:

«ما مى‏توانیم هر وقت که لازم باشد، افکار عمومى را درباره یک موضوع سیاسى‏ تهییج یا آرام کنیم و یا آن را به او بقبولانیم، یا ذهن او را درباره آن موضوع دچار شک‏ و تشویش سازیم، امروز مطلب درست و حق را منتشر مى‏کنیم و فردا مطالب کذب و باطل و بهتان آمیز را، گاه واقعیت‏ها را و زمانى مطالب ضد و نقیض آنها را؛ و در این‏ میان، همواره مواظبیم که پایمان نلغزد...»

و همچنین در پروتکل پانزدهم می خوانیم:

«ملت‏ها و نیز حکومت‏هاى آنها از لحاظ میزان آگاهى بر اسرار حکومت ما در طول تاریخ، همچون کودکى نابالغ بوده‏اند...»

در واقع صهیونیزم هیچگاه صورت مسئله را پاک نمی کند بلکه با ارائه داده های غلط و ضدو نقیض و سر در گم کردن مردم ، علاقه و امکان حل آن مسئله را از بین می برد.

صاحبان این تفکر با پیریزی نقشه ای شیطانی در صدد آن هستند با ایجاد احساس سیاست زدگی در بین مردم و در مقابل تهییج و تشویق آنها به سمت وسوی مسائل کاذبی همچون شو تی وی ها ، مدل ها، الگوهای کاذب رسانه ای و... توجه به مسائل سیاسی را کمرنگ گردانند .

اتفاقی که اخیرا در ایران به وضوح شاهد آن هستیم. شاید شما هم دیگر با افزایش هر روزه شایعات گسترده ،پیچیده و در موضوعات مختلف از پیگیری و تحلیل مسائل سیاسی عاجز و خسته شده باشید. همان گونه که می بینید حکومت باید بخش عمده ای از توان خود را صرف پاسخ دادن به شبهات و شایعات مطروح گرداند.

روزی این شایعات مربوط به ندا آقا سلطان، روزی دیگر قتل نوجوانی دوازده ساله ، اختلاف بین رهبری و ریاست جمهوری ، دستگیری و تجاوز به ترانه موسوی و سوزاندن آن، نامه کروبی به هاشمی رفسنجانی و غیره و غیره است.

پاسخگویی به تک تک این شبهات این ذهنیت را در مردم ایجاد می کند که حکومت فقط در مقام توجیه برآمده است و پاسخ ندادن به آنها نیز به معنی تصدیق آنهاست! خوب چه با ید کرد؟

در واقع این بهترین سلاح برای برخورد و در هم کوبیدن مردمی است که نزدیک به 85% آنها در انتخابات شرکت می کنند.

از دیدگاه صهیونیسم مردم ایران سیاسی هستند و عموما قدرت تحلیل درست مسائل را دارند، لذا برایشان دشمنانی بالقوه محسوب می شوند.

به یاد دارم در جریان جنگ سی وسه روزه اسرائیل علیه حزب الله لبنان، با یک استاد دانشگاه اسرائیلی که به دلیل ترس از جنگ و کشته شدن، به واشنگتن دی سی رفته بود، در بخش "religion" چت می کردم. در جریان بحث هایی که با هم داشتیم و عموما مربوط به هولوکاست، اسرائیل، ایران و حزب ا... بود، وی مدام ناسزاهای گونانی به آقای احمدی نژاد می داد و ایشان را مسبب آوارگی خود به واشنگتن می دانست و وی را با هیتلر مقایسه می نمود. در خلال بحث هنگامی که مسئله هولوکاست مطرح شد در پاسخ به این سوال بنده که : "چرا در غرب می توان به همه چیز شک کرد حتی خدا، ولی کسی حق ندارد به هولوکاست شک کند؟"، پاسخ بی ربط وی خیلی برایم جالب بود"شما ایرانی ها خیلی سیاسی هستید پس خطرناکید!"

در واقع حکومتی از سیاسی بودن مردمش در هراس است که موضعش بر حق نباشد، وگرنه به قول معروف کسی که پاک است از محاسبه چه باک است.

مگر نه اینکه مقام معظم رهبری فرمودند: «خدا لعنت کند آنکسی را که می گوید دانشگاه ها سیاسی نباشند.»

خطری که امروز و در این بازار مکاره همچون سمی مهلک تمام ایرانیان علی الخصوص قشر فرهیخته و دانشگاهی را تهدید می کند، سیاست زدگی و و ایجاد حس بی نتیجه دانستن مشارکت مردم در تعیین سرنوشت خودشان است که به شدت باید با آن مقابله نمود.

پیگیری مسائل سیاسی نه تنها کشوری را با مشکل مواجه نمی سازد بلکه جلوی تفاسیر کوچه بازاری سیاسی را گرفته و موجب می شود مسئولان نسبت به تمامی اقدامات خود حساس باشند لذا روشن است چنین کشوری راه پیشرفت و توسعه را در پیش خواهد گرفت و هرگونه انحراف از اصول اساسی خود را در نطفه خفه خواهد کرد.