یک روحانی که فرزندش در یک "رپر" زیر زمینی است می تواند سوژه خوبی برای
یک مستند ساز خارجی باشد."ایمانی" نام روحانی است که فیلم ساز فرانسوی او
را سوژه کرده و به تصویر می کشد.
فیلم «به مادرم نگو در ایرانم» دو
کانال تلویزیونی فرانسه تولید و پخش شده است، به صورت گسترده بر روی
اینترنت قرار گرفته است. فیلم سال 1387 خورشیدی (2009 میلادی) به سفارش
واحد مستندسازی Canal + فرانسه ساخته شده. شبکه های دیگری هم در ساخت این
فیلم همکاری داشته اند که می شود به شبکهی Nationa Gepgraphic اشاره کرد.
«به
مادرم نگو در ایرانم» ساختاری دوگانه دارد. از یک سو در حال نشان دادن
تصویری از ایران به شمایل کشوری آزاد و متفاوت با کشورهای عربی است و از
طرف دیگر با سوژه کردن "ایمانی" روحانی را به تصویر می کشد که تمام معنا
مدرن شده و برای مخاطب غربی آشناست و او را به یاد روحانیون مسیحی دگر
اندیش دوره رنسانس می اندازد.آقای ایمانی که به نظر میرسد با زبان
انگلیسی آشناست معتقد است که «دینمداری معنایش این نیست که از
زیباییهای دنیا چشم بپوشی». در نمایی دیگر ایمانی رو کنار همسرش
میبینیم که در حال گوش دادن به این آهنگ رپ هستند.کارگردان با خواننده رپ
صحبت میکند. خواننده، پسر ایمانی است که یک گروه زیرزمینی را سرپرستی
میکند. ایمانی البته در بخشی از فیلم یک نطق انتقادی درباره نظام دارد و
انتقاد می کند که چرا اجازه نمیدهند این گروهها - گروههای رپ- فعالیت
کنند.
دو گانگی به این محدود نمی شود؛ درست است که این فیلم از ایران
هراسی فاصله گرفته و وضعیت ایران را نسبت به استاندارد های غربی مطلوب
معرفی می کند اما ایران را با نمادهایی نشان می دهد که بیش از هر چیز از
سنت و فرهنگ ایرانی فاصله گرفته و غربی شده اند.
نشان دادن تصویر ایران
نه چندان اسلامی لبه دیگری از تبلیغات غربی است که نسبت به ایران هراسی
هزینه و حساسیت کمتری دارد ولی در بسیاری موارد بیشتر موثر است.
منبع مشرق